مزاح با دوستان نازنین

مزاح با دوستان نازنین

وقتی که در فضای مجازی تو نیستی

انگار کن که مثل غذایی است بی نمک

پُستی ز دوستان چو ببینم به وال خود

مکثی کنم  بخوانم و از آن زنم سَرَک

من هدیه دوستان خودم چیپس می دهم

گاهی اگر دهند جوابم دو تا پُفَک

هستند دوستان که ز روز  حضور شان

حتی نکرده اند مرا لحظه ای کمک

لَیک و نظر سلام و علیکی است دوستان

این را یقین بدان تو عزیزم بدون شک

یک شب نشینی است عزیزانم این فضا

بر عکس روزگار حقیقی است بی کلک

تک بیت های بنده ندارند مشتری

از بی کسی زنند به پیج ِ(رها) کپک

کردم مزاح تا که شود رفع خستگی

از بی حلاوتی سخنم را زدم نمک

در این سروده قافیه هر چند تنگ بود

صد شکر استفاده نگردید از کُتک

علی میرزائی(رها)