ناله ی شبگیر

ناله ی شبگیر

کس نگردید آگه از این ناله ی شبگیر ما

از دعا های شب و از آه بی تاثیر ما

عمر ما شد، کس در ِغم خانه ی ما را نزد

از ازل آغشته با غم بود گویی شیر ما

کودکی ها و جوانی ها به ناکامی گذشت

شوربختی شد در این ماتم سرا تقدیر ما

بر مراد مردم نادان بگردد روزگار

حاصلی دیگر ندارد دانش و تدبیر ما

شادمانی کیمیا شد مثل آب زندگی

تا که نفرین که شد این گونه دامن گیر ما

در شگفتم مدعی عبرت نمی گیرد چرا

ای (رها) از سفره ی خالی و چشم سیر ما

علی میرزائی(رها)