چشم فریبا
بین گل ها تو دلم غرق تمنا داری
حیف و صد حیف عزیزم که تو امّا داری
دل دیوانه به دیوانگی آخر دانست
"آن چه خوبان همه دارند تو تنها داری"
دل بیچاره اگر راه خطا رفت قبول
خود ماییم تو هم چشم فریبا داری
گاهی از خویش بپرسم که تو را این چه دلی است
که ز دستش همه جا خویش تو رسوا داری
از تو هم من گله دارم و از آن چشم سیاه
که چرا یاس سفید این قد و بالا داری
باز گویم نه که تقصیر دلم نیست (رها)
تا که در باغ و چمن میل تماشا داری
علی میرزائی(رها)