اشعار علی میرزائی
غزل ها ،شعر نو و کوتاه و اشعار متفرقه
اشعار علی میرزائی
غزل ها ،شعر نو و کوتاه و اشعار متفرقهخسته بودم
خسته بودم
آن شب که دلت شکسته بودم
بر خود در عیش بسته بودم
با دیدن روی ماهت ای گل
از محنت و غم گسسته بودم
بودی به کنار و بخت یارم
بر عرش برین نشسته بودم
شد از کف من عنان عقلم
کز دور و زمانه خسته بودم
از لطف و صفا و مهربنی
بودی تو چو ماه آسمانی
خوش بودم و غصه ام سر آمد
چون ماه من از افق بر آمد
هر در که نگاه کردم آن شب
سیمین تن من ز در در آمد
هر گوشه نگاه من بیفتاد
نقش تو به دیده ی تر آمد
بر دامن، من جَدی آن شب
گویی که ز دُبّ ِ اصغر آمد
از لطف و صفا و مهربنی
بودی تو چو ماه آسمانی
در کوی وفا مقیم بودی
آسوده دمی زبیم بودی
در برق نگاه خسته ی من
دستان تو مثل سیم بودی
در چشم سیاه با وقارت
پیدا غمی از قدیم بودی
از طالع خوش اگر چه آن شب
با بار تو هم ندیم بودی
از لطف و صفا و مهربنی
بودی تو چو ماه آسمانی
سرگرم به کار خویش بودم
غافل ز دل پریش بودم
دل پر زده سوی آسمان ها
فارغ ز هزار نیش بودم
هر جای ز شوق چشم مستت
از همسفران یه پیش بودم
سر مست به یاد نو جوانی
هم از تو و هم ز خویش بودم
از لطف و صفا و مهربنی
بودی تو چو ماه آسمانی
کردی تو بهشت کلبه ام را
دادی زلبت تو باده ام را
با لطف و صفا و مهربانی
دیدی تو دو باره خنده ام را
دادی تو شکوه و شوکت ای مه
مهمانی و بزم ساده ام را
کردی تو دو باره بر سر هم
صد قطعه ی قلب پاره ام را
از لطف و صفا و مهربنی
بودی تو چو ماه آسمانی
جانم به فدای آن صفایت
ای سرمه ی دیده خاک پایت
روزم چو شبم سیاه باشد
از دست دو چشم پر حیایت
دانی که کشیده است این دل
از جور زمانه صد جفایت
رنجیدی اگر زمن ببخشای
بپذیر تو پوزش (رها)یت
از لطف و صفا و مهربنی
بودی تو چو ماه آسمانی
علی مبرزائی(رها)
