راه خویش بگیرم

راه خویش بگیرم

در دست روزگار اسیرم فقط همین

آماده ام که بی تو بمیرم فقط همین

آفت زده به باغ وجودم، نشان بده

راهی که راه خویش بگیرم فقط همین

تمرین پیری ام به جوانی نموده ام

عمری است رنگ موی، چو شیرم فقط همین

دیدم به راه دوستی و آرزوی خود

صد پیچ و خم به راه و مسیرم فقط همین

تیپا چو سنگ خورده نشانی نداشتم

چون بوده ام دبیر، دبیرم فقط همین

دیدم نمایشی است "رها" روزگار ما

حتی اگر امیر کبیرم فقط همین

علی میرزائی"رها"  

راه سفر گیر

راه سفر گیرم

کنون کز شهد لب های تو جامی بر نمی گیرم

همان بهتر که تا بار دگر راه سفر گیرم

گریبان پاره داری پیش خاری مثل گل هر دم

به خاکم افکنی چون شبنمی گر دامنت گیرم

ز دست سست عهدی های تو جانم به لب آمد

بود از سخت جانی ها اگر امشب نمی میرم

نموده عشق سوزان تو خوارم پیش هر ناکس

به سرو قامتت سوگند کز این زندگی سیرم

تو پیوند محبت با رقیبان بسته ای ای گل

چرا بیهوده داری نازنین در بند و زنجیرم

تو ای آرام جان فرزانه ای را همنشین داری

چه غم از این که من دیوانه و بی عقل و تدبیرم

غم عشقش مگیر از من خدایا گر چه بی رحم است

سر مویی نگردد کم از او کز غصه می میرم

(رها)بر آتش عشقش سپندی آبرو مند است

بنازم آتش این عشق را کو کرده تقدیرم

علی میرزائی(رها)

رحلت حضرت پیامبر(ص)

رحلت حضرت رسول اکرم(ص)

رحلت جانسوز ختم المرسلین

تسلیت بادا به  کل   مسلمین

آن که قبل ازرحلت خودبوده است

مدتی مهمان رب العا لمین

فاطمه(س)درهجرتش تسبیح خوان

تاکه آمد بوسه ی حق بر جبین

جای آن داردکه در هجران او

اشک و خون بارد زچشم مسلمین

سال گرد رحلت جد حسن(ع)

همزمان شد باعروج فخردین

فخردین یعنی کریم اهل بیت

شد شهید راه حق آن نازنین

ای حسن(ع)دریاب این درماندگان

زین همه ظلم وستم روی زمین

آخرماه صفر هم شد شهید

بوالحسن یعنی امام هشتمین

ای رضاجان(ع) حج ماپیچارگان

هستی ودارم به این مطلب یقین

چون مقیم مشهد ت باشد«رها»

ازکه جوید جز(رضا) اونستعین

علی میرزائی "رها"

رضا"شهدت حضرت امام رضا ع"

شهادت حضرت امام رضا(ع)رضا

 رضا از خدعه ی مامون خبر داشت

کجا او بر ولیعهدی  نظر داشت ؟

همان عزم حسین د ر راه  کوفه

رضا هم د ر ره مشهد به سر داشت

غرض اتمام حجت بود  اما

کجا این فهم قوم بی بصر داشت

هویدا کرد «آقا» از  امامت

نشان هایی  که بر مردم اثر داشت

شدند آگاه  مردم  از  حقیقت

که از مامون نقاب خدعه برداشت

چومامون ماند با رسوائی خویش

فقط یک راه حل آن  بی بصر داشت

امام هشتمین را   کرد  مسموم

چه سفاکی به دل آن بد گهر داشت

ائمه جمله گی  یک  ره  گزیدند

که رسوایی برای کفر و شر داشت

شجاعت با شهاد ت بود این  ره

که کاخ ظلم را زیر و زبر داشت

غروب آخرین روز صفر بود

حریم و هم  حرم نیلی به بر داشت

کبوتر بچه  ای  د ر صحن علیا

کنا ر زائرین  سر زیر پر داشت

صدای ناله ای را هم شنید م

چه داغی این کبوتر بر جگر داشت

تقاعد د ر کنا ر  با رگاهش

برایم  روزگاری  پر ثمر داشت

نیم شاعر کراما ت اما م است

که طبع خسته ام را پر شرر داشت

به سبکی ساده و از روی ایما ن

«رها»این گفتگو باچشم تر داشت

علی میرزائی"رها"

رکورد جوانی

رکورد جوانی

ای نوگل ِبهاری ِاز شاخه رسته ام

باعشق رویت از همه عالم گسسته ام

از شوق آن دوچشم تو یاس سفید من

پیرانه سر رکورد ِجوانی شکسته ام

در آرزوی ِقامت ِسرو ِتو نازنین

برگی خزانیم که به پایت نشسته ام

"گینس"اگر ز درد و غمم با خبر شود

ماگزیمم است نمره ی این جان خسته ام

عید آمد و بهار شد و روز سیزده

بنگر کنار ِسبزه چه تنها نشسته ام

تبریک و شاد باش شنیدم ز دوستان

دردا که نیست عید و بهاری خجسته ام

گاهی نظر به توس کن و کلبه ی "رها"

بنگر چگونه چشم به راه تو بسته ام

علی میرزائی "رها"

رگبار شهاب

رگبار شهاب

دارند امید نگه از چشم سیاهت

صد یوسف درمانده ی افتاده به چاهت

با طرز نگاه تو ز چشمان بلاخیز

رگبار شهاب است به هر برق نگاهت

از پرده برون آی و ببین مانده هزاران

قربانی دل داده ی افتاده به راهت

حیران تو ماندند از آن روز که دیدند

از ابر حجاب تو برون آمده ماهت

برد از کف هر عامی و عارف دل و ایمان

لب خند " ژکوند "ی شده ی گاه به گاهت

با این همه دارند قبول ای بت زیبا

زیبایی تو بوده فقط جرم و گناهت

تا چند "رها" در غم عشقش تو بمانی؟

دیگر نکند بر دل سنگش اثر آهت

علی میرزائی "رها" 

رنج و عذاب

رنج و عذاب

زندگی رنج و عذاب است تو هم میدانی

آرزو ها چو سراب است تو هم می دانی

هر که عاشق شود و خرمن جان سوزاند

عاقبت خانه خراب است تو هم می دانی

کودکی ها و جوانی به غم و درد گذشت

دلم از غصه کباب است تو هم می دانی

ضد حالی زدن و حال شما بد کردن

دور از عقل و صواب است تو هم می دانی

طبع طناز در این قافیه از طنز افتاد

صحبت از حرف حساب است تو هم می دانی

هر کسی آمد و حرفی زد و بارش را بست

نقش اندیشه بر آب است تو هم می دانی

بهر آن ها که شب و روز تفاوت دارد

موسم خوردن و خواب است تو هم می دانی

ما که از تاب و تب و توش و توان افتادیم

سهم ما دود کباب است تو هم می دانی

بم و ژاپن سزد ار مایه ی عبرت گردد

زندگی روی حباب است تو هم می دانی

جام ما خالی و از دور و شمار افتادیم

مستی از درد شراب است تو هم می دانی

پیری و معرکه گیریّ (رها)ثابت کرد

دور ،دوران شباب است تو هم می دانی

علی میرزائی(رها)